Naar sommige optredens, kijk je soms meer uit dan normaal. Zeker als het iemand is, die hoog op je “want to see again” lijstje staat en zeker als je hem (want het gaat over een man, een Canadees in dit geval) kan meemaken als “headliner” op een belangrijk festival. Met “Matt Andersen & the Mellotones” valt dit jaar het doek over de 30ste editie van Moulin Blues. Matt Andersen en nog negen muzikanten, waaronder een blazerssectie van vier, vulden het podium nog één maal, voor dat het publiek m.i. heel tevreden de tent verliet. Wij van Rootstime, liepen onze zolen behoorlijk warm om met deze man, een Canadese eik, een gesprek te kunnen voeren…

Matt Andersen is een Canadese blues gitarist en singer-songwriter. Matt groeit op in het kleine provinciestadje Perth-Andover, New Brunswick, waar hij in contact komt met de vele arbeiders die er wonen en het harde labeur in de steenkoolmijnen. Matt wil muzikant worden en start zijn muzikale carrière in 2002 bij de New Brunswick band “Flat Top”. In 2004 speelt Andersen tijdens de ‘East Coast Music Awards’. Matt is in de States en Engeland te horen op de belangrijkste festivals, in clubs, theaters en stond op het podium samen met Randy Bachman, Bo Diddley, “Little Feat”, April Wine, “America” & “Loverboy”.

In 2009 doet Matt meer dan tweehonderd optredens, inclusief een vierde Britse tour. Hij neemt dat jaar ook het album “Piggyback” op, samen met mondharmonicaspeler Mike Stevens. In 2009 start ook zijn samenwerking met de ‘Stuart McLean's Vinyl Cafe shows’, met optredens doorheen Canada. Hieraan wordt een vervolg gebreid in 2011.

In 2010, wanneer hij deel neemt aan een elf landenwedstrijd, wint Andersen als eerste Canadees na zesentwintig jaren; tijdens de ‘International Blues Challenge’ in Memphis, TN. Omdat deze wedstrijd gesponsord is door het ‘Harvest Jazz & Blues Festival’ in Fredericton, kan Matt ook gaan optreden in de States, Frankrijk en Italië en deelnemen aan de legendarische ‘Rhythm & Blues Cruises’. Bovenop krijgt hij ook nog een geld prijs. Nog veel meer prijzen wint hij in 2011...

Tijdens de uitreiking van de ‘Maple Awards’ ontvangt Matt de prijs van ‘Blues Entertainer of the Year’ en de award voor de ‘Acoustic Act of the Year. In 2011 wordt Matt ook vier keren genomineerd door de ‘East Coast Music Association’ (ECMA) als: ‘Male Solo Recording’, ‘Blues Recording’, ‘Fan's Choice Entertainer of the Year’ en voor zijn DVD met de “New Brunswick Youth Orchestra”. Tenslotte wint hij in 2011 ook nog de ‘ECMA Awards for Blues Recording of the Year’ en de ‘Konica Minolta Male Solo Recording of the Year’, voor zijn album “Piggyback”.

Ook in 2012 doet Matt opnieuw meer dan tweehonderd optredens! In 2011 brengt hij het album “Coal Mining Blues” uit, geproduced door Colin Linden. Het album is opgenomen in de ‘Levon Helm Studios’ in Woodstock, New York. Aan het album werken de keyboardspeler Garth Hudson (“The Band”) en zangeres Amy Helm (“Olabelle”) mee. Op het album zingt Matt over het leven van de hard werkende arbeiders in de mijnen en zijn nauwe banden met deze gemeenschap, familie en vrienden uit zijn thuis. Matt wil de luisteraar niet veranderen, maar zegt hij zelf: “I love it when the listeners  really get involved in the music… When people get involved, it really makes it a great night — for everyone…”

Hi Matt, ik ben Eric. Blij van je persoonlijk te kunnen ontmoeten. Ik ken je van in het Cultuurhuis in Heerlen. Je trad daar al enkele keren solo op. In 2012 was je er al eens…

Klopt. Ik ben al vaker in Nederland geweest. Maar, wat je vanavond gaat krijgen is een totaal andere show dan in Heerlen. Ik sta er vanavond niet alleen. Er zal ook een uitgebreide band op het podium staan…

Hij onderbreekt me even kort met de vraag: “werken jullie voor de radio, of…?”
We stellen onze website even kort voor, we vertellen wat we doen en vervolgen dan het gesprek.

Kende je Moulin Blues, Ospel al eerder?
Neen Ospel is voor mij nieuw. Ik had van de plaatst nog nooit eerder gehoord.

Wat verwacht je van Moulin Blues, van Ospel?
Ik was gisteren ook al in Ospel en ik heb Mavis Staples bezig gezien.
Ik verwacht dat het ook vandaag weer fantastisch zal worden.
We waren allen moe, maar wat ze deed was geweldig! 

Mr. Matt Andersen, je bent afkomstig uit Perth-Andover, New Brunswick, CA. In 2002besloot je om muzikant te worden. Hoe begon alles? Ben je opgegroeid in een muzikale familie / omgeving?

Tot voor 2002 maakte ik pizza’s voor een grote keten, voor McCain. Je kent zeker de voorverpakte pizza pakketten, die je daarna in de microgolf oven zet en daarna zo kunt eten.
In mijn vrije tijd en in de weekends speelde ik muziek en trad ik op. Ik speelde op zaterdagen en wekelijks vier tot vijf avonden.
Het werd veel, want soms viel ik bijna in slaap tijdens mijn werk. Ik moest een keuze maken… Ik ben toen gestopt met mijn werk overdag.

Ben je opgegroeid in een muzikale omgeving?
Ja mijn moeder speelde piano. Mijn grootvader was muzikant en mijn neven speelden muziek... Ik hield ook van muziek. Op school speelde ik eerst tuba en daarna trompet. Ik kan ook drummen, bas gitaar spelen en speel al vijftien jaren gitaar.        

Wie / Wat zijn uw muzikale invloeden?

Dat zijn er meerdere. Ja, die zijn heel uitgebreid.
Thuis waren mijn ouders country liefhebbers. Ze hielden van Johnny Cash, van gospel muziek.
Ik persoonlijk hield erg van klassieke rock muziek. Lynyrd Skynyrd, CCR…
Ik luisterde veel naar de radio. Er was Joe Cocker, Jim Croce, Gordon Lightfoot… dat soort muziek, weet je.   

Hoe zou he zelf je muzikale stijl omschrijven?

Als een mix van vele stijlen.
Er één naam op plakken? Moeilijk…
Laat met het roots en soul noemen.
Nogmaals, het is een mix van dingen waarmee ik opgegroeid ben.

In 2010 won je in Memphis, TN, de ‘International Blues Challenge’ award. Je was de éérste Canadees die hierin in de voorbije 26 jaren slaagde. Zijn awards voor jou méér dan een erkenning?

Awards zijn op de éérste plaats enkel erkenning. Je krijgt aandacht.
Het zijn zowat “verplichte nummers”, die ik probeer te vermijden.
Ik ben liever onderweg om te kunnen optreden…

Je bent een artiest die veel tourt. Wanneer vind je tijd om nieuwe songs te schrijven? Om naar de studio te gaan?

Als ik onderweg ben heb ik altijd papier en potlood bij de hand. Ik noteer ideeën en hou alles netjes bij in een schrift.
Het is iets waar je continu mee bezig bent en waar je op de juiste momenten meer tijd voor vrij maakt. Het is een proces…

Wat is het verschil tussen de Matt Anderson “on stage” en in de studio, waar hij een nieuw album opneemt?

Er is een duidelijk verschil tussen wat je in de studio en op het podium doet. Dat geldt voor iedereen, denk ik.
Als je in de studio bent, hoor je de dingen heel anders, hoor je dingen die je live niet hoort. Op het podium is er meer lawaai. In de studio klinkt alles anders.
Ben je solo ook anders?
Ja, de shows verschillen totaal, dan wat ik met de band doe.
De meeste shows doe ik solo. Als ik met de band optreed, is er vooraf veel geoefend en gepraat over de show en, weet iedereen wat zijn taak is.
Ik heb een geweldige band, met goede muzikanten en we kennen elkaar al enkele jaren.
Het is een funky soul band in de stijl van James Brown en samen brengen we een totaal andere show.

Gaat het album “Coal Mine Blues” over je geboorteplaats? Wordt er steenkool ontgonnen?
Of, is het een ode aan de “working class heroes”?
Is het zoals steenkool een donker album?

Neen, het album gaat niet over mijn geboorteplaats. Het gaat over Perth-Andover, New Brunswick, waar ik opgroeide en waar er steenkoolmijnen waren.
Het nummer “Coal Mining Blues” gaat over de mensen die in de koolmijnen werkten, waar ik woonde.
Een donker album?
“Coal Mining Blues” is ongetwijfeld een heftig nummer. Maar donker?...
Ik denk van niet. Het is zeker geen eenvoudig, maar een zwaar nummer. Het is een erg emotioneel nummer.   

Ik vind persoonlijk het nummer “She Comes Down” een sterk nummer, zowat de beste song?
Ben je het daar mee eens?

Voor mij bepaalt de stemming de sterkte van een nummer.
Ik schreef het nummer, ik zing het graag en ik hou van het nummer.   

Wil je met je muziek mensen veranderen?

(Na een korte zucht…) Ik wil de mensen niet echt veranderen of, dat ze hun mening gaan wijzigen.
Ik wil dat ze betrokken geraken, dat ze zich goed voelen.   

Wat zit er achter de titel van je laatste album “Weightless”? Gaat het over het nemen van beslissingen?

Beslissingen? Ja, dat heeft er zeker iets mee te maken, want toen ik aan het album werkte, had ik enkele belangrijke beslissingen genomen.
Ik werkte net samen met een nieuwe manager, werkte met een bekendere producer [Steve Berlin / nvdr], dingen waren anders.
Er waren persoonlijk dingen veranderd en er moesten beslissingen genomen worden om alles in de hand te houden…

En ook op dit album staat er weer een nummer over de werkman “City Of Dreams”… Is dit een toeval?

Ik schreef dit nummer over de City of Detroit, Michigan, toen de stad bijna bankroet was.
We noemden de stad daarom, de “stad van de dromen”. De stad was een spook stad, met veel werkloosheid. Waanzinnig!
[In 2013 had Detroit een bankschuld die geschat werd tussen $18–20 miljard. Een van de grootste in de geschiedenis van de USA! / nvdr]

Waar wil je binnen vijf jaren staan?

(Gelach…) Dan wil ik nog altijd doen, wat ik nu doe. Hopelijk nog steeds muzikant zijn en voor mensen kunnen optreden…
Ik heb géén specifieke wensen of dromen. Ik hou alles liever algemeen. Ik wil verder doorgroeien en er niet op achteruit gaan.

Wat heb je van muziek over je zelf geleerd?

(Opnieuw gelach…) Velen zeggen dat muziek je een goed gevoel geeft en je opbeurt tegen alle sh*t die je iedere dag tegen komt.
Dit gold zeker in de jaren ’60, toen muziek een belangrijk deel was van de veranderingen, die toen plaats vonden. Dit kon je zelf voelen, toen gisteravond Mavis Staples optrad en toen ze “I Shall Not Be Moved” zong. Muziek is emoties.
Dank zij muziek leer ik veel over andere landen, culturen en mensen. Ik hoor dan hun verhalen. Thuis schrijf ik er dan muziek bij en heb een song… Dit is de beste manier om te leren.  

Laatste vraag (het is een dubbele vraag): wat zijn je plannen voor de nabije toekomst? Wat mogen we in Ospel verwachten?

De nabije toekomst?
Ik schrijf momenteel nieuwe songs en in (waarschijnlijk oktober) 2016 komt er en nieuw album, waarschijnlijk met de band.
Ik heb al enkele nieuwe songs en de andere komen…
En vanavond in Ospel?
Het wordt een fantastische show. De band is er klaar voor. Ik doe enkele nummers solo, maar het grootste gedeelte zal met de band zijn…
En enkele covers…  Het wordt ongetwijfeld een feest!
Is er een set list?
Ja we hebben een set list. Met de band is dat noodzakelijk. Solo kan ik meer  improviseren, maar als je met tien mensen op het podium staat, moet alles georganiseerd zijn en overzichtelijk blijven.  

Thank you again Mr. Matt Andersen for your time and thank you for your music!

Eric Schuurmans

meer foto's